Er is een boude uitspraak die zegt : ‘Fake it ‘til you make it’.
Dat is helemaal correct. Namelijk als je iets maar lang genoeg herhaalt, wordt het een nieuwe ingebouwde routine die oude programma’s overschrijft.
Je kan je mind met andere woorden vertellen wat je maar wil, het neemt alles voor waar aan.
Omdat je je mind alles kan wijsmaken, vertel je jezelf vaak ook dingen die niet waar noch ondersteunend zijn. Zo kan je jezelf wijsmaken dat pas als je nog harder werkt, je sneller succesvol zal zijn. Dat als je wat langer in die slopende relatie blijft zitten, het tij wel zal keren. Je mind kan je laten geloven dat je pas gezien zal worden als je 10 kilo afvalt of dat je pas meetelt als je bepaalde kledij draagt en naar bepaalde restaurants gaat.
Neem nog een lijntje
En daar zit nu net het addertje.
Want het gebeurt allemaal in je hoofd. En zolang we alleen maar denken, wordt er niet gevoeld.
Wij als mensen hebben ons op een bepaald ogenblik onderscheiden van andere (zoog)dieren doordat we konden denken. Het probleem is echter dat we dat prioriteit zijn gaan geven en we daardoor vaak het contact zijn kwijt geraakt met ons natuurlijke (aan)voelen. We zijn gaan luisteren naar ons hoofd en niet meer naar ons lichaam.
Ons lichaam dat zegt: ‘Ik ben moe, ik heb slaap nodig’.
Onze mind die zegt: ‘Allez vooruit, zet nog wat door. Drink een koffie of een RedBull, neem een lijn coke…
Ons lichaam dat zegt: ‘Deze job ligt me niet, ik haal er geen energie en voldoening meer uit.’
Onze mind die zegt: ‘Wat ga je anders doen? Een nieuwe job betekent verandering en chaos, daar heb je geen zin in. Wees gewoon tevreden met wat je hebt, je kan toch niks beters krijgen…’
Ons lichaam dat zegt: ‘Ik word zo blij telkens ik dans’
Onze mind die zegt: ‘Daar ben je al veel te oud voor geworden. Dansen is iets voor twintigers. Je gaat je toch niet belachelijk maken zeker?’
Luisteren naar het dier
Wat we terug dienen te beseffen is dat ons hoofd ten dienste staat van het dier in ons en niet andersom.
Het dier dat instinctief aanvoelt wanneer het honger heeft en wanneer het moet slapen. Dat voelt welke voedingsmiddelen het kan verwerken en welke niet. Het dier dat zijn lichaamssignalen respecteert en eert en ze niet onderdrukt met pijnstillers. Dat zijn zelfherstellende vermogen ondersteunt door zijn lichaam tijd te geven om te rusten en te helen.
Datzelfde ‘dier’ voelt ook instinctief aan waar het door wordt geraakt, waar zijn hart sneller van slaat, wat natuurlijk met hem/haar resoneert… Iets waar het hoofd niet bij kan.
Misschien is het een idee om de volgende keer als je jezelf erop betrapt iets te doen dat niet in lijn ligt met het dier in jezelf, je de vraag te stellen of je iets bewust aan het creëren bent of iets aan het breken bent?
Photo credits: Aarón Blanco Tejedor on Unsplash